Rootsville

Roots in de Herfst Festival De Klinker Aarschot (09-11-2019) reporter & photo credits: Freddie info organisatie: Rootstown info artist: One Time Blues Band (B)-Trixie & The Trainwrecks (US)-Abe Partridge (US)-Barius' Hopeless Band (B) © Rootsville 2019

"Roots in de Herfst" is een organisatie van het lokale booking & management bureau "Rootstown" van Kurt De Bont en speelt dus hier in "De Klinker" een thuismatch. Tevens ook de organisator van "Roots in 't Park" op onze Nationale feestdag 21 juli en de "Winter Rumble" binnen een zestal weken op de Markt in Aarschot. Normaal aan rootsmuziek geen gebrek hier in de stad aan de Demer. Normaal zeg ik want tijdens de "Winter Rumble" maken twee blues formatie hun opwachting met name The Original Blues Tiger "Little Jimmy" en de kersverse North Mississippi Bluesband uit België; "Well Well Well". Ook tijdens deze "Roots in de Herfst" heeft organisator Kurt De Bont aan de bluesliefhebbers gedacht met de "One Time Blues Band". Verder krijgen we vanavond ook nog de Leuvense formatie "Barius' Hopeless Band", de in Alabama opgegroeide apothekerszoon "Abe Partridge" en de Amerikaanse "Trixie & The Trainwrecks". Deze laatste band bevindt zich ergens in de schemerzone tussen blues en roots. Vanavond een dag dat ik op 5 plaatsen zou moeten zijn, dus hou ik het simpel en kies voor diegene het kortst bij huis. Hopelijk maken "The Flying Varenwinkel Buritos" er iets van in "La Wallonie" :-)

Opener van deze "Roots in de Herfst" zijn een in Leuven gevestigde akoestische blues en folk band. Ze noemen zichzelf "Barius' Hopeless Band" en bestaan uit Bart Auwerx, Joran Jambé, Marc Van Treeck en Stefaan Knaps. Vanavond is er ook Ronald Burssens als stand-in voor de bassist Stefaan Knaps. Voor deze "Barius' Hopeless Band" spreken we in termen voor een primeur wanneer het ondergeschikte aangelangd. Een primeur die meteen aardig komt te verassen en daarmee is er de bevestiging dat er hier nog voldoende roert in de Vlaams-Brabantse klei. Meteen halen deze vier al eentje van onder het stof van mijn favoriete blues muzikant en zo krijgen we "Crying Won't Help" van BB KIng. Barius en deze "Hopless band" weten covers te brengen op een wel eigen maar mooi arrangement zoas getuige, "All Along The Watchtower" van ouwe getrouwe Robert aka Bob Dylan. Een nummer dat dichter bij het origineel staat dat de versie van bluesrocker Hendrix.

Wat dan gezegt van Son House's "(Don't You Mind People) Grinnin' In Your Face" waar we de tekst wel van konden meezingen maar de melodie hier vanavond volledig out of the blue als prachtig kon worden beschouwd. Grazie en ikzelf waren meteen fan net als alle andere aanwezigen. Nog vertrouwd maar anders was het Delta bluesje en klassieker "Rollin' and Tumblin" van Hambone Willie Newbem uit 1929, dat we allen wel kennen van de versie van onder meer met Muddy Waters. Ondertussen hadden ze zelfs een extra gast op het podium geroepen die luisterde naar de naam Pierre H. en afkomstig is uit Mouscron en zo werd het met twee smoelschuivers ook al meteen iets anders. Buiten zijn kunnen op de "Mississippi Saxofoon" bracht hij ook nog eens een stukje rap ten beste op "Serve Somebody". Met nog degelijke versies van "St. James Infirmary" en het afsluitende "Everyday I've Got The Blues" zijn we hier op deze "Roots in de Herfst" toch zo maar weer een ervaring rijker geworden. Het hoeft gezegd, knap gasten en aub meer op onze podia.

Volgende op de affiche is "Abe Partridge". Abe groeide op in Alabama als zoon van een pillendraaier zoals we het hier in het Aarschot zo mooi voor een apotheker komen te verwoorden. Abe koos voor muziek ook al omdat hij thuis er omgeven door was. Zijn moeder speelde en onderwees piano en zijn vader was de trotse bezitter van een uitgelezen collectie rock 'n roll platen. Abe zelf was een punk adept en de bijbel ging niet samen met wat hij wou. Hij kocht zich in een pandjesshop een banjo en zo kende zijn muzikale carrière een start. Van PA'r Dries konden we al vernemen dat het straffe kost zou gaan worden.

Grinnin' in his face moest je nu niet onmiddellijk gaan doen want het zonnetje in huis zag hij er nu niet meteen uit. Hoogstaand was zijn zwarte humor in zijn bindteksten en dan was er nog die rauwe maar prachtige stemintonatie. Met nummers als "Preaching The Blues" en enkel vergezeld van zijn akoestische gitaar wist hij ondanks zijn van zwarte gal doordrenkte humor toch iedereen naar hem toe te trekken. Ik zou hem willen vergelijken aan de beginjaren van een Guy Forsyth.

Zonder aankondiging van zijn nummers was het dan maar meteen gissen met nummers over de alom gekende "Pine Trees ...and chickens" ;-) Wat we wel konden ervaren was zijn triestig gebracht verhaal over zijn huwelijk en toch was deze "Beautiful" mooi om naar te luisteren. Mooi en krachtig maar...Abe, give us a Smile ;-)

Als voorlaatste in de rij zijn we toe aan wild child Trixie Trainwreck die in het dagdagelijkse leven luistert naar de naam Trixie Sarrat. Ze werd geboren in San Fransisco en verkaste op haar 18de richting Hamburg. De formatie "Trixie & The Trainwrecks" bestaat naast Trixie zelf ook nog uit een harpist die luistert naar Charlie Hangdog, ook weer eentje om niet mee te lachen :-(

"Wild Child" Trixie komt zichzelf te begeleiden op gitaar, een snare en een basdrum. Haar muziek is ergens tussen de blues en roots te vervaren al helt tijdens het optreden het rootsgedeelte meer naar die kant. Geen gemor uiteraard we zitten tenslotte op "Roots in de Herfst" en hadden met "Barius' Hopeless Band" al de nodige dosis (goede) blues binnen gekregen. De delegatie van "Gevarenwinkel" was al aangegroeid en het leek of de Oostenrijkse feesten al waren verteerd.

Ook van "Wild Child Trixie" geen vernoeming van de nummers al was er wel eentje over een trein in "No Good Down". Naast "Daddy's Gone" kregen we ook nog de B-Side van de single te horen en kregen we er zelfs eentje te horen met een duidelijk "Bo Diddley" ritme. Altijd wel goed. "Trixie & The Trainwrecks" kan je voor de blues liefhebbers indachtig vergelijken met "Hatfisch & Cara, deze dan wel zonder humor.

Headliners is een bluesband uit de regio. Ooit was er de ambiance bluesband "Chilly Willy", een groep met 25 jaar op de teller. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan en er ontstond een samenwerking tussen leden van "Chilly Willy" en de al lang verdwenen "Cora Lee & No Trouble". Voeg daarbij nog de batteur van de "Catsmokes", een van de gitaristen van "Chilly Willy" en een verloren gelopen smoelschuiver en er ontstond een nieuwe groep, de "One Time Blues Band".

De enige die in de kou bleef staan was de eeuwig jonge drummer Walter C. Zijn statement dat hij ooit gelijk zou stoppen met Charlie Watts viel zo ook een beetje in het water. Op 13 maart 2020 viert hij zijn 80ste verjaardag en kan hij nog eens onbegrensd zijn ding doen op zijn "Birthday Bash" in "Den Hemel" te Zichem. Deze "One Time Blues Band" bestaat uit Den Huibbe, Andy Aerts, Cora Lee, Robert Theys, Ronald Burssens en Walter Coolen. Belgian Blues Musicians reunited and it feels so good! De obligate harde kern van deze groep hadden het evenwel laten afweten vanavond.

De soundcheck ging al meteen over enkele bottles of whiskey and wine en dus toch maar eerste even naar de toog toe. Als vanouds brengt den Huibber "Who's been Talkin" en laat hij de keet kennismaken met het swingende "Rock This House". Van "SBWII" volgt er dan "Eyesight to the Blind" en krijgen we enkele prachtige duetten met Cora Lee op nummers als "Help Me" en "Soulful" alsnog Etta James en Harvey Fuqua naar de Klinker waren afgezakt.

Het mag gezegd, nee het moet gezegd, het soulvolle "I Won't Cry" laat de klankkleur van Cora Lee volledig tot zijn recht komen. The band? Elwood what about the band? De band die deden waarvoor ze hier waren met als regelmaat iedereen die wel eens in de spotlight kwam te staan. Van een meer dan degelijke ritme sectie over de harpgrooves van Walter tot de licks van Andy. We grasduinen met deze "One Time Blues Band" in het blues en rhythm 'n blues arsenaal met het ruigere werk op "Commit A Crime" van Howlin' Wolf tot Brother Ray zijn "Hit The Road Jack". Met "Do the 45" houden we het voor bekeken want morgen wordt het heel zwaar. CU

Wat dacht je? dat die van Gevarenwinkel niet buiten mogen zonder hun PR man :-) vaneiges da.

photo © Ronny van de Pompiers ;-)